Booking na 500-600 słów proszę

Kolejny poniedziałkowy wieczór, kolejna walka i nowe, trudniejsze wyzwanie. Ostatnimi czasy nie wiodło mi się najlepiej, jednak teraz dostaje kolejną szansę na bycie mistrzem. Tym razem tylko tych głupich, zepsutych Stanów Zjednoczonych. Co gorsza, muszę pokonać tego dziwaka i szaleńca Ravena. Na sam jego widok zbiera mi się na wymioty. Jest totalnym przeciwieństwem angielskiego dżentelmena. Jego długie zaniedbane włosy no i te dziwne malunki na twarzy zupełnie jak z filmów science- fiction. gdybym przegrał z takim obszymurem, byłaby to dla mnie ogromna hańba. Co ja właśnie powiedziałem? Że przegram? Rzadko to się zdarza i tym razem nie będzie wyjątku. Pomijając to wszystko, pragnę również udowodnić tym grubym Amerykanom na widowni, że mistrzem ich kraju jest nie ich kolejny głupi rodak, tylko właśnie Anglik. Z każdą sekundą rośnie moje zniecierpliwienie i determinacja, by pokonać pierwszą ofiarę w wyścigu szczurów o złoto.
G-O-N-G
metaliczny dźwięk rozniósł się po hali i ruszyliśmy w bój. Unikaliśmy kontaktu fizycznego, chcąc dokładnie obmyślić nasz kolejny ruch. Po jakimś czasie w końu wdaliśmy się w klincz. Nasze ciała starły się ze sobą i już nie było odwrotu, możliwości zrobienia kroku wstecz.Niestety, mój rywal przejął inicjatywę. Trzymając mnie w headlock'u  miał na de mną całkowitą przewagę. Rywal posłał mnie w liny i po chwili leżałem na macie po Dropkick'u. Poczułem okropny ból w głowie i na chwilę odpłynąłem. Gdy wróciłem na jawę, byłem podnoszony przez rywala. Postanowiłem wrócić na falę i zacząłem utrudniać sprawę rywalowi. Jak najszybciej zadałem kilka punch'y by ucisk na głowę zelżał. Dodałem łokcia prosto w jego nochala i było po wszystkim. Szybko posłałem go irish wip'em w liny a następnie powaliłem go Military Press Slam'em. Na mojej twarzy pierwszy raz od długiego czasu zagościł uśmiech. Wiedziałem, że bd to trudna walka, którą jednak mam szanse wygrać. Mając w głowie słowa hymnu Imperium Brytyjskiego, kontynuowałem atak. Wykręciłem rękę Raven'a i "torturowałem" go jakiś czas w tej pozycji. Jeszcze raz ją wykręciłem i wzniosłem ból odczuwany przez niego na wyższy level Whristlock Suplex'em. Była to swoista wiśienka na torcie. Miałem swoje pięć minut. Uśmiechnąłem się drwiąco w stronę widowni i powiedział "Who is loser now fuckers". Z ogromnym zadowoleniem widzialem otwarte ze ździwienia buzie tych gnojów. Nienawidziłem takich fanów, no ale cóż, taki biznes. Te rozmyślenia doprowadziły do katastrofy. Poczułem potężne uderzenie w tył głowy i już byłem całkowicie pod kontrolą rywala. Nie zorientowałem się i już po chwili po raz enty leżałem na ringu po russian Leg Sweap'ie. Rywal szykował się do jednego z moich ulubionych ciosów, czyli bulldoga. Wtedy stało się coś dziwnego. gDy biegliśmy z rywalem i zaczęliśmy upadać, nagle usłyszałem okropny krzyk Ravena. Najwyraźniej przy upadku, źle ułożył rękę i sobie ją uszkodził. Jako stary, przebiegły lis od razu dostrzegłem w tym swoją szansę. Nie takiego zakończenia walki chciałem, no ale cóż, wygrana to wygrana. Rywal skręcał się jak szalony z bólu na środku ringu i krzyczał bym go oszczędził. Łgał jak pies, jednak ja, jako następca królów Anglii nie mogłem mieć litości. Z cała swoją wściekłością zapiąłem na uszkodzoną ręke Fujivara Armbar i odczekałem zaledwie ułamek sekundy, gdy usłyszałem jak rywal odklepuje. Wygrana była moja.
EDIT KOLORKI

Ostatnio edytowany przez kamilios16 (2014-01-30 21:11:22)